Niepozorny robot, który potrzebuje odrobiny czułości czyli recenzja filmu ,,WALL-E"

Czy kiedykolwiek zastanawialiście się, co by było, gdyby ludzie opuścili Ziemię i pozostawili na niej jedynie niewielką maszynę, mającą posprzątać zrobiony przez nich bałagan? Czy przeszło Wam przez myśl, że efekty naszego zaniedbania potrafi usunąć jakiś android? Można by rzec, że życie stałoby się o wiele przyjemniejsze i powinniśmy być zadowoleni z takiego obrotu sprawy. Jednak po obejrzeniu pewnej animacji mój punkt widzenia zmienił się o 180 stopni. Mowa o filmie Disney'a pt. ,,WALL-E".

 Produkcję tę obejrzałam stosunkowo niedawno w telewizji. Przyznam się szczerze, że słyszałam o niej już wcześniej, ale zwiastun nie zachęcił mnie, by wybrać się na nią do kina. Pierwsze, co mnie zraziło to znikoma ilość dialogów, które wydawały się niezbędne do stworzenia logicznej, filmowej całości. Oprócz tego producenci nie wysilili się co do wykreowania intrygującego świata. Opuszczone wysypisko śmieci, którym okazała się Ziemia i sceny na statku kosmicznym, pojawiające się dopiero po dobrych kilkudziesięciu minutach, tylko bardziej mnie zniesmaczyły. Podejrzewałam, że Disney chciał wprowadzić widzów w atmosferę mroku i nostalgii, ale nie był to najlepszy sposób.
Mimo tego postanowiłam przemóc się i obejrzeć ,,WALL-E'go" skoro nadarzyła się już taka okazja. I to za darmo, więc nie musiałam się martwić, że wyrzuciłam pieniądze w błoto ;)

To co zobaczyłam okazało się ogromnym zaskoczeniem! Nie spodziewałam się, że ten film tak bardzo przypadnie mi do gustu :) Historia samotnego robocika WALL-E, który próbuje wprowadził ład na, delikatnie mówiąc, nieuporządkowanej Ziemi po prostu mnie wzruszyła. Najbardziej rozczulająca okazała się znajomość maszyny z nowoczesną, zaprogramowaną na szukanie oznak życia, EVĄ. Nietuzinkowe uczucie zaprowadziło ich na statek, gdzie spokojnie wypoczywali nieświadomi rozwoju flory, lekko otyli mieszkańcy planety. I choć przez niezdarność WALL-E'go bohaterzy nieustannie wpadali w tarapaty, to jednak udało im się unicestwić armię niesubordynowanych robotów i wrócić bezpiecznie na Ziemię, by zacząć nowe życie.
W tym miejscu powinnam zwrócić honor producentom, którzy (mówiąc kolokwialnie) odwalili kawał dobrej roboty. Przede wszystkim już nigdy nie zrażę się do filmu z powodu ubogiej ilości właściwego dubbingu. Rzeczywiście, w produkcji znaczna część kwestii to rozmowy między emigrantami lub dyskusje kapitana statku ze zbuntowanym robotem. Poza tym jedyne, co możemy usłyszeć to okrzyki "WALL'E" oraz "EVA"! Ale to kompletnie mi nie przeszkadza. Zaryzykowałabym nawet stwierdzenie, że dodaje to uroku i animuszu. Byłam zdumiona, że gestykulacja postaci ma tak istotny wpływ na całokształt kreskówki. Warto by przeprowadzić podobne doświadczenie z filmami fabularnymi i obejrzeć je bez fonii - ciekawe, czy okazałyby się równie interesujące ;)

O walorach ,,WALL-E'go" mogłabym pisać godzinami, bo oprócz świetnej kooperacji wypowiedzi z emitowanym obrazem trzeba też wspomnieć o znakomitym budowaniu napięcia oraz zaskakująco dobrym wpływie twórców na mentalność widza. A co najważniejsze: nie sztuką jest zrobić film animowany naszpikowany dialogami i szybkimi zwrotami akcji. Sztuką jest zrobić film w niepozornej konwencji, który jednym, prostym słowem wprawi człowieka w zachwyt. Taki właśnie jest ,,WALL-E", dzięki któremu zaczęłam wierzyć, że maszyny też mają duszę...

Produkcja dostępna jest na DVD i Blu-ray oraz od czasu do czasu w telewizji ;) Tych, którzy obawiają się rozczarowania uspokajam - po obejrzeniu będziecie żałować, że nie uczyniliście tego wcześniej! Ten zwyczajny robocik potrzebował tylko odrobiny czułości i zainteresowania. Myślę, że jest odzwierciedleniem współczesnego człowieka, który duszony przez samotność, skrycie pragnie zaznać trochę szczęścia. Może właśnie ty jesteś takim WALL-E'm?

Z niecierpliwością czekam na Wasze komentarze - ciekawe, czy oglądaliście film i jakie są Wasze wrażenia. A może wciąż rozważacie nadrobienie zaległości? :)